„Het ziet eruit als science fiction, maar het is de bittere realiteit“
We kregen weer aanvragen over een macabere video.
Er is een bidsprinkhaan te zien, die onder water wordt gehouden, dan kruipt er een lange worm uit haar achterlijf.
Mit dem Laden des Beitrags akzeptieren Sie die Datenschutzerklärung von Facebook.
Mehr erfahren
Het ziet eruit als science fiction, maar het is de bittere realiteit. De sprinkhaan die je in deze video zit, is al dood.
Maar waarom ziet het eruit alsof ze nog leeft?
Het insect wordt gestuurd als een pop – door een parasiet!
De parasiet heeft alle metabolische en zenuwprocessen onder controle en doet precies wat hij wil met de bidsprinkhaan.
Pas als de bidsprinkhaan in contact met water komt, kruipt de worm uit zijn gastheer, omdat hij denkt, dat het paringsseizoen begint.
Aan de hand van dit voorbeeld, wordt inzichtelijk hoe uitgebreid de controlemogelijkheden van de parasiet zijn.
Ook wij mensen worden ongemerkt door parasieten gestuurd. Alle informatie daarover vind je op de website https://www.parasitenfrei-online.de.
De alien-aanval is echt en de meesten van ons merken het niet.
De feitencheck
Eind oktober bereikten ons de eerste aanvragen over deze video.
Collega Ralf ging dieper op het videomateriaal in:
„Hallo, ik ben een Nematomorpha!“
Ik weet zeker dat jullie die naam niet zullen onthouden. Je kunt hem ook gewoon “paardenhaarworm” noemen. Dat is gemakkelijker te onthouden, want hij is zo dun als een paardenhaar, hoogstens 3 millimeter. Maar hij kan wel twee meter lang worden!
Ik ben eigenlijk een waterdier. Maar water is gevaarlijk! Mijn eieren kunnen daar veel te gemakkelijk door vissen of andere dieren opgegeten worden! Daarom heb ik iets bedacht wat heel geraffineerd is: Ik heb een boorapparaat, waarmee ik het zachte lichaam van insecten kan doorboren, zonder ze te doden. Dan leg ik mijn eitjes gewoon in het insect, dat dichtbij het water is geweest!
Ik vind het fijn: Mijn eitjes zijn beschermd in het insect en als ze uitkomen, kunnen mijn lieve kindertjes zich in alle rust in het insect ontwikkelen en zorgeloos opgroeien. Geen vijand te bekennen. Ik ben zo slim!
Nu vragen jullie je vast af hoe mijn kleintjes, als ze volwassen zijn, weer in het water terecht komen. Klopt dat?
Ha, geen zorgen, ik heb aan alles gedacht! Als mijn kind volwassen is, triggert hij een soort van zelfmoordmechanisme in zijn gastinsect. Het insect zal zich dan in het water begeven, of hij dat nou wil of niet. Zodra de volwassen paardenhaarworm merkt, dat zijn doel bereikt is, zal hij uit het stervende insect komen. Net als in de video!
Die arme bidsprinkhaan!
De video is een beetje gemeen. Dat arme wormpje werd voor de gek gehouden, de bidsprinkhaan was helemaal niet in open water!
Toch zou de bidsprinkhaan hoe dan ook zijn doodgegaan, dus je kunt de maker van de video niet echt iets verwijten. Hij heeft in elk geval het lijden van het diertje verkort, omdat het absoluut niet aangenaam is, om van binnen door een worm bestuurd te worden.
Conclusie
De video is echt. Paardenhaarwormen gebruiken insecten als gastdieren. In hun binnenste komen de eitjes van de paardenhaarworm uit, ze groeien en dwingen dan het gastdier het water in, waar het insect sterft en de volwassen paardenhaarworm het lichaam van het insect verlaat.
Deze methode van parasitisme komt veel voor in het dierenrijk. Ook is het onder water laten duiken van insecten geen ongewone handeling. Zoals onze collega Anke zegt: daarmee testen dierenartsen en dierenverzorgers of het dierenbestand in een bepaald gebied met zulke en soortgelijke parasieten besmet is.
De maker van de status heeft dus gelijk, dat het om parasieten gaat. Natuurlijk maakt hij meteen reclame voor zijn eigen product, dat hij ook in de status heeft ingebouwd.
Vertaling: Petra, mimikama.org
Hinweise: 1) Dieser Inhalt gibt den Stand der Dinge wieder, der zum Zeitpunkt der Veröffentlichung aktuell war. Die Wiedergabe einzelner Bilder, Screenshots, Einbettungen oder Videosequenzen dient zur Auseinandersetzung der Sache mit dem Thema.
2) Einzelne Beiträge entstanden durch den Einsatz von maschineller Hilfe und wurde vor der Publikation gewissenhaft von der Mimikama-Redaktion kontrolliert. (Begründung)