En weer alleen maar een foto van de oorlog

Terroristische aanslagen hier, aanslagen daar, verwoestingen, vernietigde steden, iedere dag worden we met dit soort meldingen geconfronteerd.

Waren we in het begin nog geschokt, aangedaan over deze gruweldaden, zo stompten we meer en meer af. Het leed werd pure statistiek. Verdronken mensen in de Middellandse Zee, slachtoffers van bommen in Syrië, door IS onthoofde mensen – we vatten de schrik in getallen samen, als een soort van verdringing om niet steeds dat beeld bij ons te hoeven dragen.

Toch zijn er zo nu en dan foto’s die ons direct raken, die in staat zijn uit de rij getallen en gegevens te springen en om emotie los te maken over het leed.

In 2015 was er de foto van de kleine Aylan aan het strand van Bodrum, die ons op schokkende wijze de situatie van de vluchtelingen op de Middellandse Zee, maar ook de redenen voor hun vlucht, liet zien.

Een foto gaat de wereld over

Nu is er weer een foto die de wereld van de sociale netwerken schokt.

(Foto: Aleppo Media Center/AP)

Wie de tranen op het gezicht van deze kleine jongen mist, mist ze terecht. Zijn met bloed bevlekte gezicht is door een diepe verwonding getekend, die niet alleen aan de buitenkant zit.

Zijn ogen kijken star naar voren, Omran, zo heet de kleine jongen, jammert niet, huilt niet, praat niet.

Omran, en 100.000 andere kinderen hebben hulp nodig

100.000 is weer een schrikbarend hoog, niet te bevatten getal. Maar deze kinderen schreeuwen niet, huilen niet om hulp. Velen hebben zich van hun omgeving afgesloten, verdragen de normale dagelijkse gang van zaken niet, die enorm van de onze verschilt.

Terwijl jij doucht, zoekt een kind als Omran vertwijfeld naar drinkwater. Aan het eind van de terugreis van je werk, die je graag zou willen verkorten, staat een veilig huis.

De kinderen in Aleppo hebben er geen, en vooral geen veilig huis. Vanzelfsprekendheden zoals ouders die hun kinderen beschermen, een omarming, een alles-komt-weer-goed, is in vergelijking met de situatie van de Syrische kinderen gezien een luxe.

Luxe, waar wij van genieten, terwijl wij over dode getallen discussiëren, waarachter kinderen, mensen staan.

Vertaling: Petra, mimikama.nl